Toeneerst.En dan gingen we met 3 wilde meiden/vrouwen, Sandra van Zoest, nog iemand en ik, en “de jongens” naar de café’s en de disco. Hollywoord heette het daar in de Dommelstraat.
We werkten alledrie bij Vluchtelingenwerk, ik gaf nederlandse les. Er waren vooral veel jonge mannen, heel veel uit Somalië en Ethiopië, die het leuk vonden met ons op stap te gaan. En wij met hun, natuurlijk, romances bloeiden en er werd wat afgezoend. (En meer, tuuk)
Op een keer mochten we de Hollywood ineens niet meer binnen.
Kennelijk waren ze daar dat zwarte co0ntingent beu, want we waren een bedreigend iets. Uiteindelijk, na wat dreigen met anti-discriminatieburo, wat toen nog bestond, wnat discriminatie was nog een beetje slecht en fout, krabbelden ze terug, en was het de schuld van “die dikke met die grote bek”.
uw Chiepje dus. Die heur smoel voor de verandering niet eens open had gedaan, wegens achteraan staan.
Ook op het Wilhelminaplein werden we geweerd, ieder incidentje werd aangegrepen om weer wat jongens buiten te sluiten.
Maar nee, hoor, racisme was het niet. O, nee, zeker niet. Wij misdroegen ons.
3 Witte wijven, die niet met roomblanke venten zoenden, mar met zwarte meneren gingen. Hoe durfden we. Maar racisme? Welnee.