Wat ik ook altijd erg mooi vond, met de nadruk op vond, was dat dieren dan mensen kunnen helpen. Echt helpen, geen smeerlapperij zoals met dolfijnen zwemmen of apies aaien, maar zoals een blindegeleidehond, of een zorghond of een speurhond.
Tot ik hoorde van een kenner dat die honden gemiddeld maar half zo oud worden als hun soortgenoten, en allerlei stress gerelateerde kwalen krijgen.
Veel van die honden moeten namelijk 24 uur per dag,m 7 dagen in de week, alert zijn. Ze moeten zich voortdurend op hun baas concentreren en krijgen geen vrijaf. Ze mogen vooral niet andere honden spelen, want dan doen ze hun werk niet goed meer, ze mogen niet aangehaald worden door vreemden want hun baas.
Ik gun het al die mensen van harte, die veiligheid en vrijheid die zoiets je geven kan. En honden die smokkelprimaten op moeten speuren, of bommen, of lijken of kanker, keigaaf ammaal.
Kyra verzon gisteren zelf een spel met Buuf en mij, met haar neus duwde ze een bal naar één van ons, die duwde hem naar haar of naar de ander en zo hielden we ons een kwartiertje bezig. Daarna moest ze even vreselijk dollen om de opgebouwde spanning kwijt te raken en was ze behoorlijk moe.
Die kant wordt nogal eens verwaarloosd. Of er zijn honden die het veel slechter hebben, of de pan in gaan, dus dan is dat minder erg, wat lulkoek is.
Maar je hoort er nooit iets zinnigs over terug. En het is vloeken in de kerk als je er kritische kanttekeningen bijplaatst.